കൂടണയുമ്പോള്‍

മേല്‍മുഴുവന്‍ പൊടിയും ചെളിയുമായി
മകന്‍ യാത്രകഴിഞ്ഞു മടങ്ങിയെത്തുന്നു.
അമ്മ ഒരു കുളിനീര്‍ക്കുളമാകുന്നു.


അവന്‍ അവളില്‍ മുങ്ങിനീരുമ്പോള്‍
കറതീര്‍ന്നൊരു കനകചന്ദ്രന്‍.
അവളോ-
അവള്‍ ചന്ദ്രോദയംകണ്ട കടല്‍.


വഴിയില്‍ അവനടക്കിനിര്‍ത്തിയ വിശപ്പൊക്കെയും
പെരുവാ പിളര്‍ക്കുന്നു.
അമ്മ ഒഴിഞ്ഞാലുമൊഴിയാത്ത അക്ഷയപാത്രമാകുന്നു.
ഒരുകീറ് ചീരയിലകൊണ്ടവള്‍
മകന്റെ ജഠരാഗ്നിയടക്കുന്നു.


പിന്നെ മകനുറങ്ങുമ്പോള്‍
അമ്മ ദു;സ്വപ്നങ്ങള്‍ കാണുന്നു.
വഴികളിലവന്‍കണ്ട ചോരമുഴുവന്‍
കണ്ണീര്‍കൊണ്ടു കഴുകുന്നു.


രാപ്പകല്‍ ചൂതാടുന്ന ഹസ്ടിനപുരങ്ങള്‍;
അച്ഛനമ്മമാരുടെ ആര്‍ത്തിതീര്‍ക്കാന്‍
ജരാനരകളേറ്റുവാങ്ങുന്ന ;
വാണിഭക്കാര്‍ സ്വയംവില്‍ക്കുന്നചന്തകള്‍;
തന്നെവിറ്റിട്ടും ചോറുകിട്ടാതെ
കുഞ്ഞുങ്ങളെ വിറ്റുതിന്നുന്ന ഗ്രാമങ്ങള്‍;

ദൈവങ്ങളുടെ ചതുരംഗം;
കറുപ്പുംവെളുപ്പുമായി ചേരിതിരിയുന്ന കരുക്കള്‍;
കളംതെറ്റുന്ന കളികള്‍;
കരുക്കളുടെ ഭ്രാതൃഹത്യകള്‍;
ആനയും തേരും കുതിരയും കാലാളും
കൊന്നുതീരുമ്പോള്‍മാത്രം രാജിയാകുന്ന രാജാക്കള്‍.


മകനുണരുമ്പോള്‍
അമ്മ ഉറങ്ങുന്നു.
കൈതവത്തിന്റെ കടലില്‍
ഒന്നുമറിയാത്ത പച്ചത്തുരുത്തുപോലെ
എന്നവന്‍ അനുതപിക്കുന്നു.
ചേരുമരക്കാടുകളില്‍ വഴിയറിയാത്ത കുട്ടിയെപ്പോലെ
എന്നമ്മ ഉറക്കത്തില്‍
കര്‍ക്കിടകത്തിലെകടല്‍പോലെ പുലമ്പുന്നു.


പിന്നെ മകനിറങ്ങുമ്പോള്‍
വെയിലിറങ്ങുന്നു.
സന്ധ്യയുമിരുട്ടും വീടണയുന്നു.
അമ്മ വിളക്കുവെക്കുന്നു.
"ദീപം, ദീപം."